Αυτή η δημοσίευση κατατίθεται κάτω από:
Αρχική σελίδα Σελίδα,
Συνεντεύξεις καθώς και στήλες
KC Carlson
από τον KC Carlson
Την άλλη μέρα, άκουσα τους Beatles. (Ήταν σαν τον Justin Bieber, εκτός από το ότι υπήρχαν τέσσερις από αυτούς, καθώς δεν ήταν ενοχλητικοί καθώς και συνθέτουν τα δικά τους τραγούδια.) Παίζαμε το παραδοσιακό τους άλμπουμ Sgt. Το Lonely Hearts Club της Pepper, του οποίου η γραμμή ανοίγματος του τραγουδιού του τίτλου είναι ο τίτλος αυτής της στήλης. Που με έκανε να αναρωτηθώ τι συνέβαινε στα κόμικς “είκοσι χρόνια πίσω σήμερα”.
Αποδεικνύεται, μάλλον πολύ.
Legion of Super-Heroes #38, το πρώτο τεύχος του KC, συν-επεξεργασία με τον Michael Eury. Η KC πάντα ανακάλυψε ότι διασκεδάζει ότι το πρώτο του πρόβλημα, καθώς ο συντάκτης είχε “το τέλος” στο εξώφυλλο.
Πρώτα επάνω, ήμουν μόλις πίσω στο DC Comics για να αναλάβει την επεξεργασία της Λεγεώνας των Super-Heroes βιβλία από τον αναχώρηση Michael Eury (τώρα συντάκτης του Fantastic Back Issue του Twomorrows! Magazine). Είχα προηγουμένως εργαστεί στο DC από το 1989-1990, ωστόσο έφυγα από ορισμένους θορυβώδεις επιχειρηματικούς λόγους που εξακολουθώ να μην κατανοώ σήμερα. Εν τω μεταξύ, επέστρεψα στο Ουισκόνσιν, που συνθέτηκα καθώς επίσης επεξεργάστηκα μερικά περισσότερα ενημερωτικά δελτία του Westfield, καθώς και μετά από πέντε μήνες δημιουργώντας το περιοδικό Seller Comics για το Krause, πριν πάρει το “Call” από τον Mike Carlin.
Η τεράστια θεωρία φτωχών κτύπων
Το 1993 ήταν η χρονιά που ξεκίνησε το τεράστιο ατύχημα στα κόμικς. Αυτό τελικά κατέληξε με την αγορά κωμικών βιβλίων που έχει μόνο έναν προμηθευτή, καθώς και πολυάριθμα, καθώς το 30% όλων των κωμικών βιβλίων δεν έχουν ξεφορτωθεί. Σύμφωνα με το παλιό σύστημα διανομής κόμικς, αυτή η απώλεια θα είχε απορροφηθεί από τους εκδότες κόμικς. Ωστόσο, επειδή η ανάπτυξη της άμεσης αγοράς αρκετά χρόνια νωρίτερα, γεγονός που έκανε την αγορά του κωμικού αποθέματος μη αντιστρεάσιμου, οι άνδρες που κρατούσαν την τσάντα αυτή τη φορά ήταν τα καταστήματα κόμικς, καθώς και αμέτρητοι τους βγήκαν από την εταιρεία δυο χρόνια.
X-Force #1
Τα περισσότερα από τα καταστήματα κωμικών βιβλίων κατευθύνθηκαν απευθείας στους εκδότες για την πλημμύρα της αγοράς με εξαιρετικά φτωχά κωμικά βιβλία σε συνεχώς αυξανόμενες τιμές κάλυψης. Οι πιο σημαντικοί πόλεμοι διεξήχθησαν πάνω από τα λεγόμενα “κίνητρα” με κομψά καλύμματα. Ήταν πολύ πιο ακριβά, μόνο και μόνο λόγω των ολογραμμάτων ή των λαμπερών φύλλων ή των ασυνήθιστων μελανιών ή των πενιχρών ή των πτυσσόμενων, καθώς και η τάση ξεπέρασε, πολλά όλα αυτά δεν είχαν ξεπεράσει. Είκοσι χρόνια αργότερα, στοιχηματίζω ότι δεν θα ήταν τόσο δύσκολο να ανακαλύψουμε τις ποσότητες κατάστασης τέτοιων μακρόχρονων “μεγάλων πωλητών” όπως το X-Men #1, το X-Force #1 ή το θάνατο του Superman. Οι εκδότες πίστευαν ότι προσέφεραν καλά, ωστόσο, σε πολλούς ιδιοκτήτες κωμικών καταστημάτων, ήταν μόνο τα ερεθιστικά κουτιά των κόμικς που γεμίζουν το backroom, καθώς οι πελάτες δεν υποκύπτουν ή τουλάχιστον όσο ο λιανοπωλητής ελπίζει.
Μόνο μια ακόμη αργή ημέρα ειδήσεων: DC Comics
Superman #75
Το 1993 ήταν επίσης η αρχή του mega-story ενός χαρακτήρα. Οι διασταυρώσεις βιβλίων εκδηλώσεων που ξεκίνησαν στη δεκαετία του ’80 (όπως το δίλημμα σε απεριόριστες γήινες ή τέχνασμα πολέμων) δημιουργούν “ετήσιο γεγονός” που πιστεύει τόσο από το Marvel όσο και από το DC. Μέχρι το 1993, δεν ήταν απαραίτητη μια τεράστια ομάδα, καθώς τα γεγονότα σόλο χαρακτήρα έκαναν εξίσου καλά, αν όχι καλύτερα. Για το DC, το 1993 ξεκίνησε με το θάνατο του Superman, καθώς και μόλις πέντε μήνες αργότερα, ο Bane έσπασε την πλάτη του Batman στο Knightfall. Αυτές οι δύο ιστορίες επισκιάστηκαν εντελώς οτιδήποτε άλλο στο DC εκείνο το έτος, συμπεριλαμβανομένων των ρουτίνων ετήσιων γεγονότων Bloodlines (με το πρώτο πρόβλημα γοητευτικά με τίτλο Bloodbath). Μέχρι το τέλος του έτους, το Emerald Twilight έκανε το ντεμπούτο του σε φιλικό προς το περιβάλλον φανάρι, κάνοντας μια αμφισβητήσιμη τροποποίηση στην ιστορία τόσο του τίτλου όσο και του χαρακτήρα.
JSA: Η Χρυσή Εποχή
Το βιβλίο DC που πέταξε κάτω από το ραντάρ εκείνο το έτος ήταν ο James Robinson, καθώς και η Golden Age του Paul Smith, ένας εκσυγχρονισμός του Elseworlds τόσο της κοινωνίας της δικαιοσύνης όσο και της μοίρας All-Star που χτύπησε τόσο αληθινή ώστε να μπορεί να ήταν η DC Canon με Λίγα τσιμπήματα. Ένα ακόμη λατρευτικό παραδοσιακό ήταν το φλας, ιδιαίτερα η ιστορία “Επιστροφή του Barry Allen” από τον Mark Waid καθώς και τον Greg Larocque. Ο Mike Weringo θα κατέληξε να είναι ο νέος καλλιτέχνης με τη συμμόρφωση με την ιστορία, καθιστώντας τον καλό χρόνο να είναι ένας ανεμιστήρας flash.
Robin #1
Επίσης, η χρονιά στο DC ήταν η απόσυρση των υποστηρικτικών χαρακτήρων της οικογένειας BAT. Μετά από μια σειρά από miniseries, ο Robin κέρδισε τελικά τη δική του σειρά από την φανταστική ομάδα του Chuck Dixon καθώς και του Tom Grummett. Η Catwoman παρείχε επίσης τον δικό της τίτλο, το δικό της προβολέα στο DCU για πολλά χρόνια (και άλλες σειρές). Εκτός από κάτι μεγαλύτερο-προς το φώτα ήταν πειράζει στο Batman: Legends of the Dark Knight Halloween Ειδικό #1 από τον Jeph Loeb καθώς και την Tim Sale. Το Batman τους: Το Long Halloween τρία χρόνια αργότερα ήταν ένα υψηλό σημείο για comic miniseries. Ο Lobo παρείχε επίσης τον δικό του συνεχές τίτλο το 1993, μετά από χρόνια αυτοτελούς miniseries. Λάβετε υπόψη τον; Ήταν ο μοναδικός κακός κώλος της DC εκείνη τη στιγμή, πριν από το Επολύ σώμα πήρε μια κακή στάση.
Θάνατος: Η υψηλή δαπάνη της ζωής #1
Το 1993 ήταν επίσης η γέννηση δύο μεγάλων προτιμώμενων αποτυπώσεων DC. Ο ίλιγγος ήταν πολύ πρώτος επίσημος το 1993, αν και ο συντάκτης Karen Berger’s μοναδικά ιδιόμορφος καθώς και συχνά σκοτεινό μυστικό καθώς και υπερφυσικά κόμικς ήταν μέρος του DC επειδή τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Το επίκεντρο της εισαγωγής ήταν ο Neil Gaiman καθώς και ο θάνατος του Chris Bachalo: η υψηλή δαπάνη της ζωής, ένα spin-off της εξαιρετικά εξέχοντος Sandman Series. Ομοίως, το ντεμπούτο του το 1993 ήταν τα αγαπημένα κόμικς Milestone, τα οποία προσέφεραν κάποια πολύ αναγκαία ποικιλομορφία στα κόμικς υπερήρωων. Τέτοιοι τίτλοι, όπως το στατικό καθώς και το εικονίδιο όχι μόνο χαρακτήρισαν ήρωες διαφορετικού υποβάθρου καθώς και πολιτισμούς, οι οποίοι αντιπαραβάλλονται με την ικανοποίηση του White-Bread, ωστόσο τα βιβλία έκαναν επίσης να πηδούν μπροστά στο στυλ αφήγησης, στο θέμα, καθώς και στην τεχνολογία χρωματισμού. Ο DC επίσης τρελαίνεται το 1993, καθώς το μακρόχρονο περιοδικό χιούμορ απορροφήθηκε στο DC μετά το θάνατο του εκδότη William M. Gaines του 1992.
Marvel: Τι είναι το;!
Conan the Barbarian #275, το τελικό τεύχος
Πάνω στο Marvel, η ανάπτυξη ήταν επίσης το όνομα του παιχνιδιού, καθώς φαινομενικά κάθε franchise υπερήρωα αυξήθηκε από άλματα καθώς και όρια. Πολλοί τίτλοι δεν ήταν ακριβώς “έτοιμοι για πρωταρχικό χρόνο”, καθώς μια μεγάλη εισροή νέων (και μη δοκιμασμένων) δημιουργών έκαναν τα ντεμπούτο τους, καθώς και νέους τίτλους δεν έμειναν για πολύ (όπως οι Trick Avengers καθώς και τα βιβλία 2099). Ο Conan the Barbarian ακυρώθηκε στο Marvel με το πρόβλημα #275, καθώς και το ‘NAM ακυρώθηκε με #84.
X-Men #25 με ολόγραμμα στο εξώφυλλο
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, το πιο σημαντικό franchise στα κόμικς ήταν ακόμα οι τίτλοι X-Men. Οι μεταλλάκτες ξεπερνούν τα πάντα, οδηγώντας σε πολλά X-titles καθώς και spin-offs κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πολλά από τα οποία ήταν πολλαπλά-titled crossover γεγονότα. Όλοι έλαβαν γνώση, καθώς και σύντομα, πολλοί χαρακτήρες κατέληξαν να είναι franchises τόσο στο Marvel όσο και στο DC. Εκείνοι με αρκετούς τίτλους περιλάμβαναν Batman, Spider-Man, Superman, The Punisher, Justice League, καθώς και τους εκδηκητές. Παρεμπιπτόντως, ο Marvel προηγήθηκε πραγματικά DC σε ολόκληρο τον μοναδικό χαρακτήρα/σειρά τεράστιων κέιμων γεγονότων, πολλές κυρίως στο μεταλλαγμένο franchise, ωστόσο η DC κατέληξε με πολλούς από τον Τύπο με το θάνατο του Superman καθώς και το σπάσιμο του Batman στο Knightfall. Τα κόμικς, όπως και η ζωή, δεν είναι πάντα δίκαιο.
Θαύματα #1
Το υψηλό σημείο για το Marvel το 1993 ήταν η αναγνωρισμένη σειρά Marvels περιορισμένη από ο Kurt Busiek καθώς και ο Alex Ross. Πήρε αξιοσημείωτα την ακατέργαστη χρονολόγηση της πρώιμης Marvel, το οποίο το έδιωξε, καθώς και το έκανε απαραίτητο (και σύγχρονο) για μια ολόκληρη νέα γενιά κωμικών αναγνώστες. Είναι ένα τόσο λυρικό πορτρέτο της εποχής, ουσιαστικά τραγουδά. Υπενθυμίζω ότι είμαι πολύ καθυστερημένος για να ξαναδιαβάσω.
Daredevil: Ο τύπος χωρίς ανησυχία #1
Επίσης εξαιρετικό είναι το Daredevil: ο τύπος χωρίς να ανησυχεί περιορισμένη σειρά από τον Frank Miller καθώς και τον John Romita Jr., ο οποίος επαναλαμβάνει την προέλευση τόσο του Matt Murdock όσο και του Daredevil με ολοκαίνουργιες γνώσεις. Στο δικό του βιβλίο, ο DD είχε μια “πτώση από τη χάρη” που ιστορικά [αποδείχθηκε] ένα σε μια σειρά τα επόμενα χρόνια.
Μέγιστο σφαγείο
Το Marvel ήταν ακόμα (πάνω από;-) αντιδρώντας στην απώλεια των ουσιώδεις καλλιτέχνες τους που απέρριψαν καθώς και τα αναπτυγμένα κόμικς εικόνων το 1992, καθώς και πολλά από τα βιβλία τους φάνηκαν σκόπιμα το σκοτάδι πολλών από τους τίτλους εικόνων. Στο Marvel, χαρακτήρες όπως ο Punisher καθώς και το Carnage ήταν ξαφνικά παντού, ο τελευταίος ήταν ο αστέρας του γεγονότος Spider-Man-το μέγιστο σφαγείο των 14 μερών. Ωστόσο, δεν πιστεύετε πάντα αυτό που βλέπετε. Με όλα αυτά τα αιματηρά tendrils, τα καλύμματα στο μέγιστο σφαγείο φαίνονται φρικιαστικά (τουλάχιστον για μένα), ωστόσο ο συγγραφέας J.M. DeMatteis προφανώς δεν του άρεσε το ενισχυτικό σκοτάδι των βιβλίων Super-Hero. (Δεν είναι για τίποτα ότι αυτή η ηλικία συχνά ονομάζεται η σκοτεινή εποχή των κόμικς.) Είναι δηλώνεται ότι δεν ήθελε αυτό το έργο εκτός αν μπορεί να πει μια ιστορία που θα εκπέμπει τις απόψεις του σχετικά με τις σούπερ βολές της μαζικής δολοφονίας. Με βάση αυτές τις πληροφορίες, αυτό απλώς πήδηξε στην κορυφή του που δεν έλεγξε ποτέ πριν, ωστόσο θα έπρεπε να ελέγξει τώρα τη λίστα. (Ήμουν και τα έντονα κόμικς επεξεργασίας εκείνη την εποχή για να συμβαδίσω με όλες τις μεγάλες ιστορίες της ημέρας. Εκτός αυτού, μετά από 8-10 ώρες την ημέρα επεξεργασίας κόμικς, η ανάγνωση κόμικς ήταν συχνά το τελευταίο πράγμα που ήθελα να κάνω.
Στο Marvel το 1993, το Mockingbird (Δυτική Ακτή εκδηκητές), ο κ. Fantastic, καθώς και ο Harry Osborn πέθαναν όλοι. (Ειδικότερα, έχουν επιστρέψει από τότε.) Καλώδιο, Deadpooool, καθώς και Gambit πήρε τους δικούς τους τίτλους, καθώς και ο Wolverine είχε τον σκελετό του Adamantium να εξαφανιστεί από τον Magneto. Ow.
Αλλού … (όχι ένα αποτύπωμα DC)
Το San Diego Comic-Con Comics #2 χαρακτήρισε την πρώτη εμφάνιση του Hellboy
Το 1993 ήταν ένα τέλος μιας εποχής για ορισμένους εκδότες, καθώς τα κόμικς Eclipse σταμάτησαν να δημοσιεύουν συστηματικά μετά από πολύ πρώτα κόμικς είχαν ξεθωριάσει το προηγούμενο έτος. Ωστόσο, ο Bongo γεννήθηκε με την επιτυχία τουSimpsons σε κωμικά βιβλία, καθώς και τα κόμικς του Gladstone καθώς και η γραμμή των κωμικών βιβλίων Walt Disney επέστρεψαν μετά από μια περίοδο αναδιοργάνωσης. Το 1993, τα σκούρα equine comics άρχισαν να δημοσιεύουν το Star Wars Material (στο σκούρο equine comics #7), το οποίο τελικά κατέληξε να είναι μια μίνι βιομηχανία γι ‘αυτούς. Το Dark Equine παρήγαγε επίσης το δικό του Superhero Universe, τον μεγαλύτερο κόσμο των κόμικς, που ποτέ δεν έπεσε πραγματικά. Ο Hellboy του Mike Mignola έκανε το ντεμπούτο του το 1993 με τρόπο εκτός έδρας, καθώς εμφανίστηκε σε μια σύμβαση πριν από την επισκέπτη στους επόμενους άνδρες του John Byrne. Επιπλέον, ο Jim Shooter ξεκίνησε το Defiant Comics το 1993 μετά την αναχώρησή του από τον Valiant. Ομοίως, το 1993 είναι το ντεμπούτο του κακοποιημένου, καθώς και του καλύτερου ξεχασμένου, deathmate crossover μεταξύ Valiant και Image. Ένα από τα κόμικς των Comics της δεκαετίας του ’90, καθώς το επιτόκιο ήταν μεγάλο, ωστόσο οι τεράστιες καθυστερήσεις ναυτιλίας (όλες στην πλευρά της εικόνας) προκάλεσαν τεράστια ζητήματα για τους λιανοπωλητές.
Πρόλογος θανάτου
Ο εκδότης που έβλεπε το 1993 ήταν εικόνα. Ιδρύθηκε το προηγούμενο έτος (σε συνδυασμό με το Malibu Comics, για διοικητική, παραγωγή, διανομή, καθώς και διαφημιστική υποστήριξη των πρώιμων τίτλων τους), η εικόνα του Malibu ήταν ισχυρή για να αποκτήσει σχεδόν το 10% του μεριδίου αγοράς της Βόρειας Αμερικής, Προσωρινά περνώντας DC Comics για την υποδοχή εκδότη #2 το 1993. Αυτό έκανε την εικόνα οικονομικά προστατευμένη επαρκής για να ξεφύγει από το Malibu εκείνο το έτος. Ωστόσο, οι διανομείς καθώς και οι πωλητές (αν όχι οι αναγνώστες) άρχισαν να λαμβάνουν γνώση ακριβώς πόσο συχνά οι τίτλοι που αποστέλλονται με εικόνα αργά. Προς το παρόν, πολλά από την αγορά έμοιαζαν με τον άλλο τρόπο. Ωστόσο, τελικά, οι πωλητές θα πιαστούν με αμέτρητα απούλητα αντίγραφα των εξαιρετικά καθυστερημένων τίτλων τους, που αγοράστηκαν σε μεγάλες ποσότητες για να ικανοποιήσουν τη ζήτηση που είχε εξαφανιστεί από τη στιγμή που έφτασαν τα βιβλία. Ένα ακόμη στοιχείο στο κλείσιμο πολλών καταστημάτων κόμικς.
Εν τω μεταξύ, ο Malibu εισήγαγε το Ultraverse το 1993, το οποίο τελικά αγοράστηκε καθώς και απορροφήθηκε στον κόσμο Marvel (και στη συνέχεια ξεχασμένη). Αποδείχθηκε ότι όλα τα επιθυμητά Marvel ήταν η εξαιρετική τεχνολογία χρωματισμού υπολογιστών της εταιρείας.
ΞΗΛΩΜΑ.
Harvey Kurtzman
Το 1993, η αγορά κόμικς έχασε τον Harvey Kurtzman στην ηλικία των 68 ετών, εμπνέοντας ένα ετήσιο βραβείο της αριστείας των κόμικς που ονομάστηκε προς τιμήν του. (Τα βραβεία Wizard Fan δημιουργήθηκαν επίσης το 1993.) Άλλοι μακροχρόνιοι κωμικοί δημιουργοί που πέθαναν το 1993 περιλάμβαναν τον Ross Andru (Spider-Man, Metal Men, Ερώτηση Γυναίκα, DC War Books), Gaylord Dubois (εκατοντάδες ιστορίες για Dell επίσης Ως χρυσό κλειδί, συμπεριλαμβανομένου του νοικοκυριού της περιοχής Robinson καθώς και του Turok, του παιδιού της πέτρας, καθώς και του John Stanley (Little Lulu, Nancy καθώς και Sluggo, Melvin Monster).
Τι ανακαλύψαμε στην εκπομπή απόψε, Craig;
Σκεπτόμενος πίσω, μερικά από αυτά τα γεγονότα είναι τόσο φρέσκα στο μυαλό μου φαίνεται ότι μόλις πριν από λίγα χρόνια, ωστόσο στις επόμενες δύο δεκαετίες, υπήρξαν αρκετές νέες γενιές κωμικών επισκεπτών καθώς και πελάτες. Μερικοί δεν έχουν πάει καν σε ένα κωμικό κατάστημα, να πάρουν τις διορθώσεις τους σε βιβλιοπωλεία ή σε απευθείας σύνδεση. Πολλές δεν έχουν καμία έννοια αυτής της πρόσφατης ιστορίας, κάνοντάς μου να θέλω να πω τις ιστορίες ως προειδοποιητικές ιστορίες. Εκείνοι που δεν έχουν κατά νου την ιστορία καταδικάζονται να το επαναλάβουν, όπως είπε ο έξυπνος τύπος.
Οι εκδότες υπερήρωων είναι όταν μετράνε και πάλι σε περιορισμένες παραλλαγές κάλυψης για να αυξήσουν τις πωλήσεις. Ανυψώνουν τίτλους σε μια προσπάθεια να αυξήσουν την ποσότητα σε σχέση με την υψηλή ποιότητα για το χώρο του ράφι, είτε από την απόσυρση των καταδικασμένων βιβλίων σε μια προσπάθεια να διευρύνουν τα franchises (λυπάμαι, η ατμόσφαιρα της JLA) είτε βάζοντας 18-24 προβλήματα εξέχοντες τίτλους το χρόνο, Μια ομάδα δημιουργών (σε αντίθεση με μια καινοτόμο ομάδα) για να χτυπήσει πολύ περισσότερα δολάρια.
Δεν φαίνεται να έχουμε ανακαλύψει από τους Προμηθευτές Πολέμους, επειδή η αναδυόμενη ψηφιακή αγορά έχει μόνο έναν σημαντικό προμηθευτή σε μια θέση σχεδόν μονοπωλίου. Παρόλο που φαίνεται ότι η ψηφιακή φέρνει σε νέους επισκέπτες χωρίς να καταστρέφουν σημαντικά τις υπάρχουσες πωλήσεις εκτύπωσης, ορισμένοι πωλητές άμεσης αγοράς φοβούνται πέρα από τη λογική από την έννοια, καθώς και οι αποφάσεις από την ανησυχία δεν είναι ποτέ μια μεγάλη ιδέα. Εκτός αυτού, σε πολλές περιπτώσεις, το ψηφιακό αντίγραφο κοστίζει πολύ περισσότερο από την έκδοση εκτύπωσης για συνδρομητές στο κατάστημα.
Και πάλι, κυνηγώντας το νέο χωρίς να σκεφτόμαστε την αξία καθώς και τα μαθήματα του παλιού, μπορούν να γίνουν επίσης βιαστικά. Για να διατηρήσουμε την κωμική αγορά καθώς και τα βιβλία που μας αρέσει να πηγαίνουμε ανάγκες υπομονή καθώς και σοφή σκέψη, η οποία περιλαμβάνει τη σκέψη για τα μαθήματα της ιστορίας.
______________________________
KC Carlson: Λάβετε υπόψη σας το pitching την ιδέα μου για μια φανταστική κάλυψη ανταμοιβής. Ήθελα να εκτυπώσω ένα κάλυμμα κόμικς σε ένα από αυτά τα μαγικά πράγματα. Ξέρετε, το παιχνίδι όπου σχεδιάζετε μια φωτογραφία με μια γραφίδα, καθώς και τότε όταν σηκώνετε το μαγικό φύλλο, η φωτογραφία εξαφανίζεται! λυπηρό επισκέπτες κόμικς που λι