Αργή ημέρα ειδήσεων

Ο Andi Watson επιστρέφει με την ιστορία ενός Καλιφορνέζου που εργάζεται για το καλοκαίρι σε μια κανονική βρετανική εφημερίδα μικρής πόλης σε αργή ημέρα ειδήσεων. Προσωπικές και εμπειρογνώμονες συγκρούσεις αναμειγνύονται σε μια εξερεύνηση της σύγκρουσης πολιτισμού, με τα δύο πολύ διάσημο να είναι αμερικανικά/αγγλικά καθώς και δημοσιογράφος/διαφημιζόμενος.

Πρώτον, η Katharine ικανοποιεί τον Toby, τον μόνο δημοσιογράφο του χαρτιού, καθώς και να εγκατασταθεί καθώς συγκρίνουν τις τεχνικές τους για σύνθετες ιστορίες. Αγωνίζονται για σχεδόν τα πάντα: διαφορετικούς στόχους, τεχνικές για εργασία, σύνθεση στυλ, υποθέσεις, καθώς και οικιακές σχέσεις. Στη συνέχεια, ο συνεργάτης της Katharine την καλεί πίσω στην Καλιφόρνια με τη δυνατότητα να έχει πουλήσει το σενάριο της τηλεόρασής τους.

Αυτή η ιστορία είναι βασισμένη στον διάλογο, όπως πολλές παραδοσιακές ιστορίες εφημερίδων-άκουσα την ηχώ της γυναίκας του Παρασκευή, ενώ διαβάζω αλληλεπίδραση μεταξύ των δύο οδηγών. Ως αποτέλεσμα, εκτός από την καθιέρωση απόψεων των τοποθεσιών, οι σελίδες αποτελούνται από πολλά μικρότερα πάνελ, πολλά από τα οποία είναι πυροβολισμούς κεφαλής. Οι χαρακτήρες του Watson είναι διακριτικοί, χτισμένοι από μερικές ισχυρές, καλά επιλεγμένες γραμμές, οπότε δεν είναι ένα ζήτημα για να ελέγξετε γρήγορα τις σελίδες χωρίς να χάσετε τίποτα, διατηρώντας τον πίσω και τον ρυθμό της συνομιλίας.

Είναι επίσης αισθητά γωνιακό, γεγονός που ταιριάζει στην απότομη αλληλεπίδραση μεταξύ των διευθυντών. Δεν φοβούνται να επιδείξουν τα συναισθήματά τους, ειδικά αν απαίτησαν να αποκαλύψουν τον θυμό τους. Μία από τις γυναίκες που υποστηρίζουν τους χαρακτήρες είναι πιο μαλακό, με ένα στρογγυλό κεφάλι, ωστόσο έχει επίσης ένα σημερινό πηγούνι, δείχνοντας ότι υπάρχει ένας σταθερός ανταγωνιστής κάτω.

Ακόμη και όταν αναμένονται οι συγκρούσεις του πολιτισμού (όπως όταν κυμαίνονται για ακριβώς πώς πρέπει να παιχτεί το ποδόσφαιρο/ποδόσφαιρο), οι απόψεις είναι φρέσκες και ρεαλιστικές. Ήμουν συγκλονισμένος να παρατηρήσω ότι μερικά από τα ίδια ακριβώς σημεία που έγιναν από τον βρετανό δημοσιογράφο στο κόμικ έγιναν αργότερα σε μια πραγματική συζήτηση που είδα. Η ιδέα που πρέπει να κερδίσει κάποιος παρέχεται ως πολύ περισσότερος Αμερικανός, θεωρώντας ότι είναι πολύ περισσότερο στόχος, λιγότερο σκέψης για τη διαδικασία ως διαδικασία. Ωστόσο, δεν είναι μονόπλευρη. Και οι δύο πολιτισμοί έχουν τα πλεονεκτήματα τους, καθώς και οι δύο χαρακτήρες ανακαλύπτουν ο ένας από τον άλλον ακριβώς πώς να επιτύχουν αυτό που θέλουν.

Η ιστορία αυτή εξηγεί επίσης μερικά από τα θέματα που αντιμετωπίζουν οι εφημερίδες (και για το θέμα αυτό, οι εταιρείες) σήμερα – παρέχοντας στο μάρκετινγκ πολύ μεγαλύτερη προτεραιότητα από ό, τι για παράδειγμα ή τη διοίκηση που προσπαθεί να αντικαταστήσει τους έμπειρους εργαζόμενους με φθηνότερους, νεότερους στιγμιαίες εργαζόμενους. Οι επιλογές του Watson για ιστορίες προσομοιώνουν επιδέξια τις ανησυχίες της μικρής πόλης: η υπερηφάνεια του δημάρχου, η περιφερειακή ομάδα ποδοσφαίρου, ένα μακρόστενο χάμστερ.

Τα προβλήματα πολιτικής παρουσιάζονται τόσο στις ιστορίες που καλύπτουν οι δύο οδηγοί όσο και οι διαφορές στις εμπειρίες τους. Αυτή η τεχνική πολλαπλών στρωμάτων για να κάνει τα προβλήματα πολύ πιο προσωπικά προμήθειες μια σειρά απόψεις χωρίς να κηρύττει ή να σέρνει κάτω από την ιστορία. Η προοδευτική αποκάλυψη της προσωπικής ζωής του χαρακτήρα μοιάζει να κατανοεί μια νέα γνωριμία καθώς κατέληξαν να είναι φίλος. Η εμπειρία του αναγνώστη παραλληλίζεται με εκείνη των χαρακτήρων.

Δεν έβλεπα το τέλος να έρχεται, αν και πιθανότατα πρέπει να έχω, υπό την προϋπόθεση ότι η παραδοσιακή δομή εμπλέκεται. Η αργή ημέρα ειδήσεων είναι μια ευχάριστη γοητευτική κωμωδία σε κωμική μορφή.

Μοιραστείτε αυτό:
Κελάδημα
Facebook
Ουρανός

Σχετικές αναρτήσεις:

Slowpoke: Café Pompousthis Συλλογή τακτικών εναλλασσόμενων ταινιών εφημερίδων από τον Jen Sorensen κέρδισε το Xeric Grant. Το όνομα “Slowpoke” προέρχεται από την εκτίμηση της απαίτησης για υποτονική για να εκτιμήσει τη ζωή. Slowpokes, σύμφωνα με τον συγγραφέα, “αξίζει υψηλής ποιότητας σε σχέση με την ταχύτητα”, καθώς και έτσι δεν είναι πάντα σε φόρμα στον σύγχρονο κόσμο. Το τετράπλευρο…

Ο Mickey Mouse του Walt Disney από τον Floyd Gottfredson: Race To Death ValleyReview από τον KC Carlson “Το Gosh μου !! Τι τυρί! Αν είχα μόνο ένα μπουκάλι μπύρα !! ” -Μικρά ποντίκι (1930) Λίγες μέρες αργότερα, στη μέση του “Mickey Mouse in Death Valley” συνέχεια στην τότε φρικτή λωρίδα της εφημερίδας Mickey Mickey, η γυναίκα του Mickey Minnie-που κρατούσε αιχμάλωτη από αυτήν …

Οι γυναίκες καθώς και η Comicstrina Robbins συνεχίζουν να συνθέτουν βιβλία σχετικά με τις συνεισφορές των γυναικών σε κόμικς, συμπληρώνοντας τους χώρους στην πολύ πιο εξοικειωμένη ιστορία με μεγάλες προσφορές ενδιαφέρουσες ιστορίες υποτιμημένων δημιουργών. Ωστόσο, αυτά τα βιβλία εξακολουθούν να μην εκτυπώνονται. Αρσενική συνωμοσία; Ή απλά κακή τύχη με τους εκδότες; Το πρώτο της βιβλίο για το θέμα,…